โหน

ภาษาไทย

รากศัพท์

เทียบภาษาลาว ໂຫນ (โหน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โหน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǒon
	ราชบัณฑิตยสภา	hon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hoːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		โหร

คำกริยา

โหน (คำอาการนาม การโหน)

1. เหนี่ยวห้อย, เอามือเหนี่ยวให้ตัวลอยขึ้นไป
2. (ภาษาปาก, ล้าสมัย) ประจบประแจง

   เขามีนิสัยชอบโหนผู้บังคับบัญชา

3. (ภาษาปาก, สแลง) พาดพิงหรือเอ่ยถึงบุคคลหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อให้ตนเองดูดี หรือเพื่ออ้างเหตุผลในการกระทำของตน

   โหนสถาบันหาเสียง