จังหวัด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ចង្វាត៑ (จงฺวาตฺ), ចង្វាត្ត៑ (จงฺวาตฺตฺ), ចង្វត៑ (จงฺวตฺ), ចង្វត្ត៑ (จงฺวตฺตฺ), ចំវត្ត៑ (จํวตฺตฺ), ចន្វត៑ (จนฺวตฺ), แผลงมาจาก ឆ្វាត៑ (ฉฺวาตฺ) หรือ ឆ្វត៑ (ฉฺวตฺ) (ซึ่งเป็นรากของคำว่า ฉวัด ในภาษาไทย ฉวัดเฉวียน); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចង្វាត (จงฺวาต)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | จัง-หฺวัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jang-wàt |
| ราชบัณฑิตยสภา | chang-wat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕaŋ˧.wat̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]จังหวัด (คำลักษณนาม จังหวัด)
- (กฎหมาย) หน่วยการปกครองส่วนภูมิภาคที่รวมท้องที่หลาย ๆ อำเภอเข้าด้วยกันและมีฐานะเป็นนิติบุคคล มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้าปกครอง
- (โบราณ) เมือง, หัวเมือง
- (โบราณ) ถิ่น, เขต, บริเวณ
- อารามขึ้นคณะป่าแก้วในจังหวัดเมืองนครศรีธรรมราช(ประชุมพระตำราบรมราชูทิศเพื่อกัลปนา)