ปิ่น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປິ່ນ (ปิ่น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง binq (ปิ่น-ไม้หรือกระดูกที่แหลมออกมา)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปิ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpìn |
| ราชบัณฑิตยสภา | pin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pin˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ปิ่น