อ้า
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | อ้า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | âa |
ราชบัณฑิตยสภา | a | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ဢႃႈ (อ้า), ภาษาจ้วง aj
คำกริยา[แก้ไข]
อ้า (คำอาการนาม การอ้า)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำอนุภาค[แก้ไข]
อ้า
- คำออกเสียงขึ้นต้นประโยคในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึงหรือพรรณนาวิงวอนอย่างเดียวกับคำ โอ้ หรือ โอ้ว่า
- อ้าองค์สุริย์ศรีมีธรรมส่อง ปกครองอย่างทรงพระเมตตา
- อ้าองค์พระพุทธา ตัวข้าบุษบาขอกราบวิงวอน
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔaː˦˦ʔ/
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- การร้องขอรากศัพท์ในรายการภาษาไทย
- คำอนุภาคภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง