กวี

ดูเพิ่ม: ก.ว., กว., กวิ, กัว, กั้ว, กั๋ว, กิ่ว, กีวี, กีวี่, และ กฺว

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต कवि (กวิ, “ผู้กล่าวซึ่งคำอันบุคคลใคร่”) หรือบาลี กวิ

การแบ่งพยางค์		กะ-วี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gà-wii
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	ka-wi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ka˨˩.wiː˧/^{(สัมผัส)}

กวี (คำลักษณนาม คน)