ตั่ง

ดูเพิ่ม: ตง, ตั้ง, ติง, ติ่ง, ติ๋ง, ตึง, ตึ๊ง, ตุง, ตูงู̱, และ ต๋ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *taŋᴮ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *taŋᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 凳 (MC tongH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕັ່ງ (ตั่ง), ภาษาไทลื้อ ᦎᧂᧈ (ตั่ง), ภาษาไทดำ ꪔꪰ꪿ꪉ (ตั่ง), ภาษาไทใหญ่ တင်ႇ (ตั่ง), ภาษาไทใต้คง ᥖᥒᥱ (ตั่ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์), ภาษาจ้วง daengq; เทียบภาษาเขมร តាំង (ตาํง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตั่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtàng
	ราชบัณฑิตยสภา	tang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/taŋ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ตั่ง

1. ที่สำหรับนั่งหรือวางของ ทรงเตี้ย ไม่มีพนัก พื้นเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสหรือสี่เหลี่ยมผืนผ้า ตามปรกติมี 4 ขา

คำแปลภาษาอื่น

[1]

• อังกฤษ : stool
• เยอรมัน : Hocker