ตั่ง

ดูเพิ่ม: ตง, ตั้ง, ติง, ติ่ง, ติ๋ง, ตึง, ตึ๊ง, ตุง, ตูงู̱, และ ต๋ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *taŋᴮ¹, จากไทดั้งเดิม *taŋᴮ, จากจีนยุคกลาง 凳 (MC tongH); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕັ່ງ (ตั่ง), ไทลื้อ ᦎᧂᧈ (ตั่ง), ไทดำ ꪔꪰ꪿ꪉ (ตั่ง), ไทใหญ่ တင်ႇ (ตั่ง), ไทใต้คง ᥖᥒᥱ (ตั่ง), อาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์), จ้วง daengq; เทียบเขมร តាំង (ตาํง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตั่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtàng
	ราชบัณฑิตยสภา	tang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/taŋ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ตั่ง

1. ที่สำหรับนั่งหรือวางของ ทรงเตี้ย ไม่มีพนัก พื้นเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสหรือสี่เหลี่ยมผืนผ้า ตามปรกติมี 4 ขา

คำแปลภาษาอื่น

[1]

• อังกฤษ : stool
• เยอรมัน : Hocker