หนอง

ดูเพิ่ม: หน่อง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺนอง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nɔ̌ɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	nong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nɔːŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับลาว ໜອງ (หนอง), คำเมือง ᩉ᩠ᨶᩬᨦ (หนอง), ไทลื้อ ᦐᦸᧂ (หฺนอ̂ง), ไทดำ ꪘꪮꪉ (หฺนอง), ไทขาว ꪘꪮꪉ, ไทใหญ่ ၼွင် (นอ̂ง), อาหม 𑜃𑜨𑜂𑜫 (นอ̂ง์)

คำนาม

หนอง

1. แอ่งน้ำ

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰnoːŋᴬ, จากจีนยุคกลาง 膿 (MC nowng); ร่วมเชื้อสายกับลาว ໜອງ (หนอง), ไทลื้อ ᦐᦸᧂ (หฺนอ̂ง), ไทขาว ꪘꪮꪉ, ไทใหญ่ ၼွင် (นอ̂ง), จ้วง nong

คำนาม

หนอง

1. น้ำเลือดเสียกลายเป็นสีขาวข้นที่คั่งอยู่ในแผลและฝี, น้ำหนอง ก็ว่า