ปฏิบัพ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ปฏิ + บัพ (บรรพ), จากบาลี ปฏิ + ปพฺพ; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ antinode
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปะ-ติ-บับ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpà-dtì-bàp |
| ราชบัณฑิตยสภา | pa-ti-bap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pa˨˩.ti˨˩.bap̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ปฏิบัพ