ลับ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลับ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | láp |
| ราชบัณฑิตยสภา | lap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lap̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *lapᴰ²ˢ (“ถูให้คม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาเขิน ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาลาว ລັບ (ลับ), ภาษาไทลื้อ ᦟᧇ (ลับ), ภาษาไทใหญ่ လပ်ႉ (ลั๎ป), ภาษาพ่าเก လပ် (ลป์), ภาษาอาหม 𑜎𑜆𑜫 (ลป์)
คำกริยา
[แก้ไข]ลับ (คำอาการนาม การลับ)
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *lapᴰ²ˢ (“พ้นตา; ปกปิด”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาเขิน ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาลาว ລັບ (ลับ), ภาษาไทลื้อ ᦟᧇ (ลับ), ภาษาไทใหญ่ လပ်ႉ (ลั๎ป), ภาษาอาหม 𑜎𑜆𑜫 (ลป์)
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ลับ (คำอาการนาม ความลับ)
- ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น
- ที่ลับ
- ประตูลับ
- หายลับ
- ที่ปกปิดหรือควรปกปิด
- ความลับ
- หนังสือลับ
- ห้องลับ
- มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังอยู่
- ของอยู่ลับฝา
- พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา