ท้าว
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ท้าว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | táao |
| ราชบัณฑิตยสภา | thao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰaːw˦˥/ | |
| คำพ้องเสียง | เท้า | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เทียบภาษาเขมร ទាវ (ทาว), ภาษามอญ ဒဴ (เทา)
คำนาม[แก้ไข]
ท้าว
- ผู้เป็นใหญ่, พระเจ้าแผ่นดิน (โดยมากใช้ในบทกลอน)
- ท้าวยศวิมล
- ตำแหน่งหญิงอาวุโส ซึ่งเป็นเจ้าจอม เจ้าจอมมารดาในรัชกาลก่อนหรือหญิงราชนิกุลซึ่งพระเจ้าแผ่นดินโปรดเกล้าฯ ตั้งไว้ในตำแหน่งสำหรับดูแลราชกิจฝ่ายในพระราชวัง, ภาษาปากว่า คุณท้าว นางท้าว
- ท้าวทรงกันดาล
- ท้าวสมศักดิ์
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ท้าว
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ท้าว
