ฝืด

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺᩨ᩠ᨯ (ฝืด), ภาษาลาว ຝືດ (ฝืด), ภาษาไทใหญ่ ၽိုတ်ႇ (ผึ่ต)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฝืด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fʉ̀ʉt
	ราชบัณฑิตยสภา	fuet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fɯːt̚˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

ฝืด (คำอาการนาม ความฝืด)

1. เคลื่อนไหวไม่สะดวกไม่คล่องเพราะแรงต้านทานมีการเสียดสีเป็นต้น

   ประตูฝืด

   กินข้าวฝืดคอ

2. โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น

   การค้าฝืด

3. เรียกภาวะทางเศรษฐกิจที่ปริมาณเงินหมุนเวียนในประเทศมีน้อยไป การใช้จ่ายลดน้อยลงทำให้ราคาสินค้าตก ว่า เงินฝืด