ฟอง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฟอง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fɔɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	fong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fɔːŋ˧/(ส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

ฟอง

1. ต่อมน้ำที่ผุดหรือปุดขึ้นเป็นรูปโป่ง ๆ อาจเป็นต่อมเดียว หรือรวมกันเป็นแพก็ได้

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาเขมร ពង (พง, “ไข่; ออกไข่”), ภาษาเขมรถิ่นไทย ปวง, ภาษาญัฮกุร พอง่

คำนาม

ฟอง

1. (ทางการ, ล้า) ไข่

   ไก่ตกฟอง

คำลักษณนาม

ฟอง

1. ใช้เรียกไข่เป็ดหรือไข่ไก่เป็นต้น

   ไข่ฟองหนึ่ง

   ไข่ 2 ฟอง

รากศัพท์ 3

แผลงมาจาก พอง หรือ ลำพอง

คำกริยา

ฟอง

1. (ร้อยกรอง) คะนอง, กำเริบ

รากศัพท์ 4

คำนาม

ฟอง

1. คลื่น

   ฟองฟัดซัดดลกรรทบนาวี

   (สรรพสิทธิ์)