สมี

ดูเพิ่ม: สม, สม., สุม, สุ่ม, และ ส้ม

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		สะ-หฺมี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-mǐi
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	sa-mi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sa˨˩.miː˩˩˦/^{(สัมผัส)}

เป็นไปได้ว่ามาจากบาลี สามี (“เจ้าของ”) ซึ่งอาจหมายถึง กมฺมสฺสามี, กมฺมสามี (“เจ้าของกรรม”)

สมี

ยืมมาจากบาลี สมี, จากสันสกฤต शमी (ศมี)

สมี