ข้ามไปเนื้อหา

ปาราชิก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ปาราชิก (ผู้ถึงความแพ้แล้ว)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ปา-รา-ชิก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpaa-raa-chík
ราชบัณฑิตยสภาpa-ra-chik
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paː˧.raː˧.t͡ɕʰik̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ปาราชิก

  1. (ศาสนาพุทธ) ชื่ออาบัติหนักที่สุดในพระวินัย เมื่อภิกษุล่วงละเมิดแม้เพียงข้อใดข้อหนึ่งต้องขาดจากความเป็นภิกษุทันที บวชเป็นภิกษุอีกไม่ได้ มี 4 ข้อ คือ 1. เสพเมถุน 2. ลักทรัพย์ 3. ฆ่ามนุษย์ 4. อวดอุตริมนุสธรรม

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

ปาราชิก

  1. (ศาสนาพุทธ) ผู้ละเมิดอาบัติปาราชิก
    พระปาราชิก

ภาษาบาลี

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ปรา +‎ ชิก หรือ ปรา (กลับความ) +‎ ชิ +‎ ณฺวุ หรือ ปรา +‎ ชิ +‎ อก หรือ ปรา +‎ ชิ +‎ ณิก

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

ปาราชิก

  1. ผู้พ่ายแพ้

การผันรูป

[แก้ไข]