แอก
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔeːkᴰ, จากภาษาจีนยุคกลาง 軛 (MC 'eak); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แอก, ภาษาลาว ແອກ (แอก), ภาษาคำเมือง ᩋᩯ᩠ᨠ (แอก), ภาษาเขิน ᩋᩯ᩠ᨠ (แอก), ภาษาไทลื้อ ᦶᦀᧅ (แอก), ภาษาไทดำ ꪵꪮꪀ (แอก), ภาษาไทขาว ꪵꪮꪀ, ภาษาไทใหญ่ ဢႅၵ်ႇ (แอ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥟᥦᥐᥱ (แอ่ก), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜀𑜫 (อิก์), ภาษาจ้วง eg
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | แอก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ɛ̀ɛk |
| ราชบัณฑิตยสภา | aek | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔɛːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
แอก
- อุปกรณ์เพื่อการเกษตร ทำจากไม้รูปงอโค้งตามคอควายหรือวัว, ไม้วางขวางบนคอวัวหรือควายใช้ไถนา คราดนา หรือเทียมเกวียน เป็นต้น
- โดยปริยายหมายถึงการถูกกดขี่ ในคำว่า ปลดแอก
ภาษาญัฮกุร[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔæːk/
คำนาม[แก้ไข]
แอก
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːk̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาญัฮกุรที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาญัฮกุร
- คำนามภาษาญัฮกุร