ไถ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ไถ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tǎi |
ราชบัณฑิตยสภา | thai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰaj˩˩˦/(ส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *crwajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄຖ (ไถ), ภาษาคำเมือง ᨳᩱ (ไถ), ภาษาเขิน ᨳᩱ (ไถ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦏ (ไถ), ภาษาไทใหญ่ ထႆ (ไถ), ภาษาอาหม 𑜌𑜩 (ถย์), ภาษาจ้วง cae, ภาษาแสก ไถ่,, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง tae(ไถ)
คำนาม[แก้ไข]
ไถ
- เครื่องมือทำนาทำไร่ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันไถ หางยาม ผาล หัวหมู ใช้ควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน
คำกริยา[แก้ไข]
ไถ (คำอาการนาม การไถ)
- เอาไถเทียมด้วยควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน
- เคลื่อนไปไถลไป
- นั่งไม้ลื่นไถลงมา
- ไสไป
- ไถรถตัดหญ้าไปรอบสนาม
- (ภาษาปาก) ขอร้องแกมบังคับ เพื่อเอาทรัพย์สินเป็นต้นอย่างไม่ถูกต้อง
- รีดไถ
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากลักษณะของหมู่ดาวฤกษ์ที่เรียงตัวกันคล้ายรูปคันไถ
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
ไถ
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ไถ
- อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ไทย terms with redundant head parameter
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- คำวิสามานยนามภาษาไทย
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง