ไถ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไถ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tǎi
	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰaj˩˩˦/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *crwajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄຖ (ไถ), ภาษาคำเมือง ᨳᩱ (ไถ), ภาษาเขิน ᨳᩱ (ไถ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦏ (ไถ), ภาษาไทใหญ่ ထႆ (ไถ), ภาษาอาหม 𑜌𑜩 (ถย์), ภาษาจ้วง cae, ภาษาแสก ไถ่,， ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง tae（ไถ）

คำนาม

ไถ

1. เครื่องมือทำนาทำไร่ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันไถ หางยาม ผาล หัวหมู ใช้ควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน

คำกริยา

ไถ (คำอาการนาม การไถ)

1. เอาไถเทียมด้วยควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน
2. เคลื่อนไปไถลไป

   นั่งไม้ลื่นไถลงมา

3. ไสไป

   ไถรถตัดหญ้าไปรอบสนาม

4. (ภาษาปาก) ขอร้องแกมบังคับ เพื่อเอาทรัพย์สินเป็นต้นอย่างไม่ถูกต้อง

   รีดไถ

รากศัพท์ 2

จากลักษณะของหมู่ดาวฤกษ์ที่เรียงตัวกันคล้ายรูปคันไถ

คำวิสามานยนาม

ไถ

1. ชื่อหมู่ดาวฤกษ์ มี 7 ดวง ซึ่งปรากฏเด่นชัดบนท้องฟ้า ชาวเรือใช้สำหรับกำหนดตำแหน่งดาวเหนือ

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ไถ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)

คำกริยา

ไถ (คำอาการนาม ก๋ารไถ หรือ ก๋านไถ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)