ภู

ดูเพิ่ม: ภ และ ภ.

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	puu
	ราชบัณฑิตยสภา	phu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰuː˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		พู

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากสันสกฤต भू (ภู) หรือบาลี ภู; ร่วมเชื้อสายกับลาว ພູ (พู)

คำนาม

ภู

ลูกคำ

ดูเพิ่ม

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากจีนเก่า ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:och-pron บรรทัดที่ 56: attempt to call upvalue 'safe_require' (a nil value); ร่วมเชื้อสายกับลาว ພູ (พู), คำเมือง ᨽᩪ (ภู), ไทดำ ꪝꪴ (ปุ̱)

คำนาม

ภู

ลูกคำ

คำแปลภาษาอื่น

เขา — ให้ดูที่ ภูเขา

ภาษาบาลี

รากศัพท์ 1

จาก ภู ธาตุ

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

(อักษรละติน) bhū
(อักษรพราหมี) 𑀪𑀽 (ภู)
(อักษรเทวนาครี) भू (ภู)
(อักษรเบงกอล) ভূ (ภู)
(อักษรสิงหล) භූ (ภู)
(อักษรพม่า) ဘူ (ภู) หรือ ꧤူ (ภู)
(อักษรไทธรรม) ᨽᩪ (ภู)
(อักษรลาว) ຠູ (ภู)
(อักษรเขมร) ភូ (ภู)
(อักษรจักมา)

คำนาม

ภู ญ.

แผ่นดิน

การผันรูป

แจกตามแบบ วธู

ตารางการผันรูปของ "ภู" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ภู	ภุโย หรือ ภู
กรรมการก (ทุติยา)	ภุํ	ภุโย หรือ ภู
กรณการก (ตติยา)	ภุยา	ภูหิ หรือ ภูภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ภุยา	ภูนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ภุยา	ภูหิ หรือ ภูภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ภุยา	ภูนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ภุยา หรือ ภุยํ	ภูสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ภุ	ภุโย หรือ ภู

รากศัพท์ 2

จาก สันสกฤต भू (ภู), จากอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰuH- (“to appear, become, rise up”). Cognates include ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:parameters บรรทัดที่ 573: Parameter "sc" should be a valid script code; the value "polytonic" is not valid. See WT:LOS., อเวสตะ 𐬠𐬎 (บุ), ละติน fui and อังกฤษเก่า beon (อังกฤษ be).

ธาตุ

ภู

มี, เป็น