สัญญา
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) สัญา
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี สญฺญา (“จำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສັນຍາ (สันยา), ภาษาเขมร សន្យា (สนฺยา)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สัน-ยา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎn-yaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | san-ya | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /san˩˩˦.jaː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]สัญญา
- (กฎหมาย) ข้อตกลงระหว่างบุคคล 2 ฝ่ายหรือหลายฝ่ายว่าจะกระทำการหรืองดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง
- ข้อตกลงกัน, คำมั่น
- เขาให้สัญญาว่าจะมาหาพรุ่งนี้
- (ศาสนาพุทธ) ความจำ เป็นขันธ์ 1 ในขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]คำมั่น
คำกริยา
[แก้ไข]สัญญา (คำอาการนาม การสัญญา)
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /san˨˦.ɲaː˧˧/
คำนาม
[แก้ไข]สัญญา
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨬ᩠ᨬᩣ (สญญา)
คำกริยา
[แก้ไข]สัญญา (คำอาการนาม การสัญญา)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- th:กฎหมาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:ศาสนาพุทธ
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีคำแปลภาษาคำเมือง
- หน้าที่มีคำแปลภาษาดัตช์
- หน้าที่มีคำแปลภาษาไทใหญ่
- หน้าที่มีคำแปลภาษาฟรีเชียตะวันตก
- หน้าที่มีคำแปลภาษาลาว
- หน้าที่มีคำแปลภาษาสเปน
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอังกฤษ
- คำกริยาภาษาไทย
- หน้าที่มีคำแปลภาษาไทลื้อ
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง