ขลุ่ย

ภาษาไทย

รากศัพท์

เทียบเขมรเก่า ក្លុយ៑ (กฺลุยฺ), เขมร ខ្លុយ (ขฺลุย)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขฺลุ่ย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	klùi
	ราชบัณฑิตยสภา	khlui
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰluj˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ขลุ่ย (คำลักษณนาม เลา)

1. (ดนตรี) ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งสำหรับเป่าให้เป็นเพลง มักทำด้วยไม้รวกเจาะรูตามยาวมีระยะห่างพอควร สำหรับเอานิ้วปิดและเปิดให้เป็นเพลงเมื่อเป่า มีหลายชนิด

คำเกี่ยวข้อง

คำเกี่ยวข้อง

• ขลุ่ยแถว
• ขลุ่ยผิว
• ขลุ่ยเพียงออ

| |

• ขลุ่ยรูปไข่
• ขลุ่ยหลีบ
• ขลุ่ยอู้