ขึ้นเขียง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คึ่น-เขียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kʉ̂n-kǐiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | khuen-khiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɯn˥˩.kʰia̯ŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ขึ้นเขียง
- (ภาษาปาก, อกรรม) ตกอยู่ในภาวะที่แทบไม่มีทางจะต่อสู้หรือเอาชนะหรือหลีกเลี่ยงได้เลย
- (ภาษาปาก, อกรรม) ตกอยู่ในภาวะที่ถูกซักไซ้ สอบสวน หรือโจมตี เป็นต้น อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
- นักศึกษาปริญญาเอกต้องโดนขึ้นเขียงทุกคนตอนสอบวิทยานิพนธ์
- (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) ถูกส่งตนเข้าห้องผ่าตัด
อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 24.