อ่าน
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔaːnᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອ່ານ (อ่าน), ภาษาคำเมือง ᩋ᩵ᩣ᩠ᨶ (อ่าน), ภาษาไทลื้อ ᦀᦱᧃᧈ (อ่าน), ภาษาไทดำ ꪮ꪿ꪱꪙ (อ่าน), ภาษาไทใหญ่ ဢၢၼ်ႇ (อ่าน), ภาษาไทใต้คง ᥟᥣᥢᥱ (อ่าน), ภาษาอาหม 𑜒𑜃𑜫 (อน์); เทียบภาษาเขมร អាន (อาน)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | อ่าน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | àan |
ราชบัณฑิตยสภา | an | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaːn˨˩/(สัมผัส) | |
ไฟล์เสียง |
คำกริยา[แก้ไข]
อ่าน (คำอาการนาม การอ่าน)
- (สกรรม) ว่าตามตัวหนังสือ, ถ้าออกเสียงด้วย เรียกว่า อ่านออกเสียง, ถ้าไม่ต้องออกเสียง เรียกว่า อ่านในใจ
- (สกรรม) สังเกตหรือพิจารณาดูเพื่อให้เข้าใจ
- อ่านสีหน้า
- อ่านริมฝีปาก
- อ่านใจ
- (สกรรม) ตีความ
- อ่านรหัส
- อ่านลายแทง
- (สกรรม) คิด, นับ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ว่าตามตัวหนังสือ
|
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีลิงก์เสียง
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาพม่า/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/t+