เบิก

ดูเพิ่ม: เบฺิก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เบิก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bə̀ək
	ราชบัณฑิตยสภา	boek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bɤːk̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បេក៑ (เปกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບີກ (เบีก), ภาษาเขมร បើក (เบิก), ภาษาเขมรเหนือ เบฺิก

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) เบก, เบอก

คำกริยา

เบิก (คำอาการนาม การเบิก)

1. เปิด

   เบิกบายศรี

   เปิดผ้าคลุมบายศรีออก

   อรุณเบิกฟ้า

2. ทำให้กว้าง

   เบิกถนนออกไป

   เบิกท้องร่อง

3. ขอให้จ่าย

   เบิกเงิน

   เบิกของ

4. นำเข้าเฝ้า

   เบิกตัว

   เบิกทูต

รากศัพท์ 2

คำนาม

เบิก

1. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยทางเหนือ ตรงกับเลข 5, เขียนเป็น เปก ก็มี

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɓək/

คำนาม

เบิก

1. ครก