เบิก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เบฺิก

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เบิก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbə̀ək
ราชบัณฑิตยสภาboek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bɤːk̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បេក៑ (เปกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບີກ (เบีก), ภาษาเขมร បើក (เบิก), ภาษาเขมรเหนือ เบฺิก

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เบิก (คำอาการนาม การเบิก)

  1. เปิด
    เบิกบายศรี
    เปิดผ้าคลุมบายศรีออก
    อรุณเบิกฟ้า
  2. ทำให้กว้าง
    เบิกถนนออกไป
    เบิกท้องร่อง
  3. ขอให้จ่าย
    เบิกเงิน
    เบิกของ
  4. นำเข้าเฝ้า
    เบิกตัว
    เบิกทูต

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เบิก

  1. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยทางเหนือ ตรงกับเลข 5, เขียนเป็น เปก ก็มี

ภาษาเลอเวือะตะวันออก[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เบิก

  1. ครก