แห

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แห
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɛ̌ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	hae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɛː˩˩˦/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *kreːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩯ (แห) หรือ ᩉᩕᩯ (หแร), ภาษาลาว ແຫ (แห) หรือ ແຂ (แข), ภาษาไทลื้อ ᦶᦠ (แห), ภาษาไทดำ ꪵꪬ (แห), ภาษาไทใหญ่ ၶႄ (แข), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜧 (เข)， ภาษาจ้วง he

คำนาม

แห (คำลักษณนาม ปาก)

1. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา

รากศัพท์ 2

คำอนุภาค

แห

1. (วรรณกรรม) ใช้เข้าคู่กับคำ ห่าง เป็น ห่างแห หรือ แหห่าง

   กระแหแหห่างชาย ดั่งสายสวาทคลาดจากสม

   (เห่เรือ)

รากศัพท์ 3

คำนาม

แห

1. กุ้งกะต่อม

ภาษาปักษ์ใต้

คำคุณศัพท์

แห (คำอาการนาม ขว่ามแห)

1. เปรียว, ไม่เชื่อง， ภาษาจ้วง he (สัตว์กลัวคน ไม่เชื่อง)

ภาษาอีสาน

คำคุณศัพท์

แห (อาการนาม ความแห)

1. เปรียว, ไม่เชื่อง