แห

ภาษาไทย

แห (เครื่องจับปลา)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แห
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɛ̌ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	hae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɛː˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kreːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩯ (แห) หรือ ᩉᩕᩯ (หแร), ภาษาเขิน ᩉᩯ (แห), ภาษาลาว ແຫ (แห) หรือ ແຂ (แข), ภาษาไทลื้อ ᦶᦠ (แห), ภาษาไทดำ ꪵꪬ (แห), ภาษาไทใหญ่ ၶႄ (แข), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜧 (เข), ภาษาจ้วง re, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง he

คำนาม

แห (คำลักษณนาม ปาก)

1. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา

ดูเพิ่ม

• ยอ
• ลอบ
• สวิง
• อวน
• เหวี่ยงแห

รากศัพท์ 2

คำอนุภาค

แห

1. (ร้อยกรอง) ใช้เข้าคู่กับคำ ห่าง เป็น ห่างแห หรือ แหห่าง

   กระแหแหห่างชาย ดั่งสายสวาทคลาดจากสม

   (เห่เรือ)

รากศัพท์ 3

คำนาม

แห

1. กุ้งกะต่อม

ภาษาปักษ์ใต้

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง he (“ไม่เชื่อง”)

คำคุณศัพท์

แห (คำอาการนาม ขว่ามแห)

1. เปรียว, ไม่เชื่อง

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຫ (แห), ภาษาปักษ์ใต้ แห, ภาษาเขิน ᩉᩯ (แห), ภาษาไทดำ ꪵꪬ (แห), ภาษาไทใหญ่ ႁႄ (แห)

คำคุณศัพท์

แห (คำอาการนาม ความแห)

1. เปรียว, ไม่เชื่อง