โหม่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โหฺม่ง	หฺม่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mòong	mòng
	ราชบัณฑิตยสภา	mong	mong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/moːŋ˨˩/(สัมผัส)	/moŋ˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

โหม่ง (คำอาการนาม การโหม่ง)

1. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น
2. โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง

   หัวโหม่งพื้น

   เครื่องบินโหม่งโลก

รากศัพท์ 2

จากภาษามอญ မံၚ် (มํง์, “ฆ้อง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โหฺม่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mòong
	ราชบัณฑิตยสภา	mong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/moːŋ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

โหม่ง

1. ฆ้อง

ภาษาปักษ์ใต้

คำนาม

โหม่ง

1. ฆ้องคู่

คำอนุภาค

โหม่ง

1. เสียงอย่างเสียงฆ้อง