ฆ้อง
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับลาว ຄ້ອງ (ค้อง), ไทลื้อ ᦅᦸᧂᧉ (ค้อ̂ง), ไทดำ ꪁ꫁ꪮꪉ (กฺ้อง); เทียบมาเลเซีย gong, เขมร គង (คง); การสะกดคำปนเปื้อน
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ค้อง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ́ɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | khong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ฆ้อง (คำลักษณนาม ใบ)
- เครื่องตีให้เกิดเสียงอย่างหนึ่ง ทำด้วยโลหะผสม รูปร่างเป็นแผ่นวงกลม มีขอบยื่นลงมารอบตัว เรียกว่า ใบฉัตร มีปุ่มกลมตรงกลางสำหรับตี มีหลายชนิด เช่น ฆ้องกระแต ฆ้องชัย ฆ้องวง
ลูกคำ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข](1) เครื่องตี
|