โอม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต ॐ (โอํ์) มาจาก अ (อ) อ + उ (อุ) อุ + म (ม) ม
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | โอม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | oom |
| ราชบัณฑิตยสภา | om | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔoːm˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | โอห์ม | |
คำนาม[แก้ไข]
โอม
- (ศาสนาฮินดู, ศาสนาพุทธ) คำขึ้นต้นของการกล่าวมนตร์, ข้างฝ่ายฮินดูหมายถึง พระเจ้าทั้ง 3 คือ อ = พระศิวะ อุ = พระวิษณุ ม = พระพรหม, ข้างพระพุทธศาสนาเลียนเอามาใช้หมายถึง พระรัตนตรัย คือ อ = อรหํ (พระพุทธเจ้า) อุ = อุตฺตมธมฺม (พระธรรมอันสูงสุด) ม = มหาสงฺฆ (พระสงฆ์) นับถือเป็นคำศักดิ์สิทธิ์
คำกริยา[แก้ไข]
โอม
- กล่าวคำขึ้นต้นของมนตร์
คำอุทาน[แก้ไข]
โอม
- คำขึ้นต้นของมนตร์