โอม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต ॐ (โอํ์) มาจาก अ (อ) อ + उ (อุ) อุ + म (ม) ม

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โอม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	oom
	ราชบัณฑิตยสภา	om
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔoːm˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		โอห์ม

คำนาม

โอม

1. (ศาสนาฮินดู, ศาสนาพุทธ) คำขึ้นต้นของการกล่าวมนตร์, ข้างฝ่ายฮินดูหมายถึง พระเจ้าทั้ง 3 คือ อ = พระศิวะ อุ = พระวิษณุ ม = พระพรหม, ข้างพระพุทธศาสนาเลียนเอามาใช้หมายถึง พระรัตนตรัย คือ อ = อรหํ (พระพุทธเจ้า) อุ = อุตฺตมธมฺม (พระธรรมอันสูงสุด) ม = มหาสงฺฆ (พระสงฆ์) นับถือเป็นคำศักดิ์สิทธิ์

คำกริยา

โอม

1. กล่าวคำขึ้นต้นของมนตร์

คำอุทาน

โอม

1. คำขึ้นต้นของมนตร์