ไถ

ดูเพิ่ม: ไถ̂, ไถ่, และ ไถ้

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไถ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tǎi
	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰaj˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *crwajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ไถ, ภาษาลาว ໄຖ (ไถ), ภาษาคำเมือง ᨳᩱ (ไถ), ภาษาเขิน ᨳᩱ (ไถ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦏ (ไถ), ภาษาไทขาว ꪼꪖ, ภาษาไทใหญ่ ထႆ (ไถ), ภาษาอาหม 𑜌𑜩 (ถย์), ภาษาจ้วง cae, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง tae (ไถ), ภาษาแสก ไถ่

คำนาม

ไถ

1. เครื่องมือทำนาทำไร่ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันไถ หางยาม ผาล หัวหมู ใช้ควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน

คำกริยา

ไถ (คำอาการนาม การไถ)

1. (สกรรม) เอาไถเทียมด้วยควายหรือวัวเป็นต้นลากไปเพื่อฟื้นดิน
2. เคลื่อนไปไถลไป

   นั่งไม้ลื่นไถลงมา

3. ไสไป

   ไถรถตัดหญ้าไปรอบสนาม

4. (ภาษาปาก) ขอร้องแกมบังคับ เพื่อเอาทรัพย์สินเป็นต้นอย่างไม่ถูกต้อง

   รีดไถ

คำแปลภาษาอื่น

ใช้ไถเพื่อฟื้นดิน

• ดัตช์: ploegen (nl) (ปลูเฅอน์)
• ไทใหญ่: ထႆ (shn) (ไถ)
• ลาว: ໄຖ (lo) (ไถ)
• สเปน: arar (es) (อาราร์)
• อังกฤษ: plow (en) (พลาว), plough (en) (พลาว)

รากศัพท์ 2

จากลักษณะของหมู่ดาวฤกษ์ที่เรียงตัวกันคล้ายรูปคันไถ

คำวิสามานยนาม

ไถ

1. ชื่อหมู่ดาวฤกษ์ มี 7 ดวง ซึ่งปรากฏเด่นชัดบนท้องฟ้า ชาวเรือใช้สำหรับกำหนดตำแหน่งดาวเหนือ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰaj˨˦/

คำนาม

ไถ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)

คำกริยา

ไถ (คำอาการนาม ก๋ารไถ หรือ ก๋านไถ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨳᩱ (ไถ)