บ่อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓoːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨷᩬᩴ᩵ (บอํ่), ภาษาลาว ບໍ່ (บํ่), ภาษาไทใหญ่ မေႃႇ (ม่อ̂) หรือ ဝေႃႇ (ว่อ̂), ภาษาอาหม 𑜈𑜦𑜨𑜡 (เบอ̂า) หรือ 𑜉𑜦𑜨𑜡 (เมอ̂า), ภาษาจ้วง mboq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บ่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bɔ̀ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	bo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bɔː˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		บ่

คำนาม

บ่อ

1. ช่องลึกลงไปในดินหรือในหินใช้เป็นที่ขังน้ำขังปลาเป็นต้น หรือเป็นแหล่งที่เกิดของสิ่งบางอย่าง

   บ่อเกลือ

   บ่อถ่านหิน

   บ่อแร่