ปลิว

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pliwᴬ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩖᩥᩅ (ปลิว), ภาษาลาว ປິວ (ปิว), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧁ (ปีว), ภาษาไทใหญ่ ပိဝ် (ปิว), ภาษาไทดำ ꪜꪲꪫ (ปิว), ภาษาไทขาว ꪜꪲꪫ, ภาษาพ่าเก ပိဝ် (ปิว์), ภาษาอาหม 𑜆𑜢𑜈𑜫 (ปิว์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bieu

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺลิว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpliu
	ราชบัณฑิตยสภา	plio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pliw˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ปลิว (คำอาการนาม การปลิว)

1. ลอยตามลม, ถูกลมพัด, (ใช้แก่สิ่งที่มีลักษณะเบา)
2. (ภาษาปาก) ใช้เป็นคำเปรียบเทียบ มีความหมายคล้ายคลึงเช่นนั้น

   เดินตัวปลิว

3. (ภาษาปาก, สแลง) หลุดหรือหายไปจากเดิมที่เคยมีอยู่

   เก้าอี้ปลิว

   หลุดจากตำแหน่ง

   เพจปลิว

   เพจถูกระงับ

อ่านเพิ่ม

• การศึกษาการใช้คำสแลงในเว็บเพจอีเจี๊ยบ เลียบด่วน