ปลิว

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pliwᴬ²; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸᩖᩥᩅ (ป‍ลิว), ลาว ປິວ (ปิว), ไทลื้อ ᦔᦲᧁ (ปีว), ไทใหญ่ ပိဝ် (ปิว), ไทดำ ꪜꪲꪫ (ปิว), ไทขาว ꪜꪲꪫ, พ่าเก ပိဝ် (ปิว์), อาหม 𑜆𑜢𑜈𑜫 (ปิว์), จ้วงแบบจั่วเจียง bieu

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺลิว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpliu
	ราชบัณฑิตยสภา	plio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pliw˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ปลิว (คำอาการนาม การปลิว)

1. ลอยตามลม, ถูกลมพัด, (ใช้แก่สิ่งที่มีลักษณะเบา)
2. (ภาษาปาก) ใช้เป็นคำเปรียบเทียบ มีความหมายคล้ายคลึงเช่นนั้น

   เดินตัวปลิว

3. (ภาษาปาก, สแลง) หลุดหรือหายไปจากเดิมที่เคยมีอยู่

   เก้าอี้ปลิว

   หลุดจากตำแหน่ง

   เพจปลิว

   เพจถูกระงับ

อ่านเพิ่ม

• การศึกษาการใช้คำสแลงในเว็บเพจอีเจี๊ยบ เลียบด่วน