เงาะ

ภาษาไทย

เงาะ (คนป่า)

เงาะ (ผลไม้)

รากศัพท์

จากชื่อของตัวละครในเรื่อง สังข์ทอง (เขมรว่า ខ្យងស័ង្ខ ขฺยงสังฺข); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ងោះ (โงะ), ภาษาลาว ເງາະ (เงาะ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เงาะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngɔ́
	ราชบัณฑิตยสภา	ngo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ŋɔʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

เงาะ

1. คนป่าพวกหนึ่ง รูปร่างต่ำเตี้ย ตัวดำ ผมหยิก ในตระกูลนิกริโต (Negrito) และตระกูลออสโตรเนเชียน (Austronesian) อยู่ในแหลมมลายู เรียกตัวเองว่า กอย ได้แก่ พวกเซมัง และซาไกหรือเซนอย
2. โดยปริยายเรียกคนที่มีรูปร่างเช่นนั้น
3. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Nephelium lappaceum L. ในวงศ์ Sapindaceae ผลกินได้ เปลือกมีขนยาวสีเหลืองหรือแดงเป็นต้น, ปักษ์ใต้เรียก พรวน