เบื่อ

ดูเพิ่ม: เบ-อู, เบือ, เบื้อ, เบ้อ, และ เบ๋อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เบื่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bʉ̀ʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	buea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bɯa̯˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.ɓɯəᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບື່ອ (เบื่อ), ภาษาคำเมือง ᨷᩮᩬᩥ᩵ᩋ (เบอิ่อ), ภาษาเขิน ᨷᩮᩬᩨ᩵ (เบอื่), ภาษาไทลื้อ ᦵᦢᦲᧈ (เบี่), ภาษาไทใหญ่ မိူဝ်ႇ (เมิ่ว) หรือ ဝိူဝ်ႇ (เวิ่ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥫ (เมอ̂), ภาษาจ้วง mbwq, ภาษาจ้วงแบบหนง mbowq

คำกริยา

เบื่อ (คำอาการนาม การเบื่อ)

1. วางยาพิษเป็นต้นให้เมาหรือให้ตาย

   เบื่อหนู

   เบื่อปลา

คำนาม

เบื่อ

1. เรียกสารที่ทำให้เมาหรือให้ตายว่า ยาเบื่อ

คำคุณศัพท์

เบื่อ

1. (โบราณ) เมา

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບື່ອ (เบื่อ), ภาษาจ้วง mbwq, ภาษาจ้วงแบบหนง mbowq

คำกริยา

เบื่อ (คำอาการนาม การเบื่อ หรือ ความเบื่อ)

1. รู้สึกอิดหนาระอาใจ เหนื่อยหน่าย หรือไม่อยาก

   เบื่องาน

   เบื่อโลก

   เบื่ออาหาร