อาจารย์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต आचार्य (อาจารฺย); เทียบภาษาบาลี อาจริย
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อา-จาน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aa-jaan |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-chan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˧.t͡ɕaːn˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | อาจาร | |
คำนาม
[แก้ไข]อาจารย์
- ผู้สั่งสอนวิชาความรู้ (คำลักษณนาม คน หรือ ท่าน)
- คำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง