ปังตอ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 方刀／方刀 (bang1 do1); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປັງຕໍ (ปังตํ), ภาษาเขมร ប៉័ងតោ (บ͈ังโต)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปัง-ตอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpang-dtɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	pang-to
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/paŋ˧.tɔː˧/(สัมผัส)

คำนาม

ปังตอ (คำลักษณนาม เล่ม)

1. ชื่อมีดขนาดใหญ่ ใบมีดรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า สันหนาและแอ่นโค้ง ด้ามทำด้วยไม้ขนาดสั้นพอมือกำ ใช้สับเนื้อและกระดูกหมูเป็นต้น เรียกว่า มีดปังตอ