ปังตอ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 方刀 (bang1 do1); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປັງຕໍ (ปังตํ), ภาษาเขมร ប៉័ងតោ (บ͈ังโต)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ปัง-ตอ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpang-dtɔɔ |
ราชบัณฑิตยสภา | pang-to | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /paŋ˧.tɔː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ปังตอ (คำลักษณนาม เล่ม)