อุปกรณ์

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต उपकरण (อุปกรณ, “เครื่องมือ”) หรือ ภาษาบาลี อุปกรณ (“อุดหนุน”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		อุ-ปะ-กอน	อุบ-ปะ-กอน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ù-bpà-gɔɔn	ùp-bpà-gɔɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	u-pa-kon	up-pa-kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔu˨˩.pa˨˩.kɔːn˧/(สัมผัส)	/ʔup̚˨˩.pa˨˩.kɔːn˧/(สัมผัส)

คำนาม

อุปกรณ์

1. เครื่องมือ, เครื่องใช้, เครื่องช่วย, เครื่องประกอบ
2. (กฎหมาย) สังหาริมทรัพย์ซึ่งโดยปรกตินิยมเฉพาะถิ่นหรือโดยเจตนาชัดแจ้งของเจ้าของทรัพย์ที่เป็นประธาน เป็นของใช้ประจำอยู่กับทรัพย์ที่เป็นประธานเป็นอาจิณเพื่อประโยชน์แก่การจัดดูแลใช้สอยหรือรักษาทรัพย์ที่เป็นประธาน และเจ้าของทรัพย์ได้นำมาสู่ทรัพย์ที่เป็นประธานโดยการนำมาติดต่อหรือปรับเข้าไว้ หรือทำโดยประการอื่นใดในฐานะเป็นของใช้ประกอบกับทรัพย์ที่เป็นประธานนั้น