มาฆบูชา
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี มาฆปูชา; เทียบเท่า มาฆ + บูชา
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | มา-คะ-บู-ชา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | maa-ká-buu-chaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ma-kha-bu-cha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /maː˧.kʰa˦˥.buː˧.t͡ɕʰaː˧/(สัมผัส) | |
คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]มาฆบูชา
- (ศาสนาพุทธ) (วัน~) การทำบุญพิเศษทางพระพุทธศาสนาในวันเพ็ญเดือน 3 เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์สำคัญซึ่งประกอบด้วยองค์ 4 ประการ คือ (1) วันเพ็ญดวงจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (ดวงจันทร์เดินมาถึงดาวฤกษ์ชื่อ มฆะ) (2) พระสงฆ์ 1,250 รูปประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย (3) พระสงฆ์ที่มาประชุมนั้นล้วนได้รับเอหิภิกขุอุปสัมปทา (4) ท่านเหล่านั้นเป็นพระอรหันต์ทั้งสิ้น