เชื้อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เชอิ้อ), ภาษาลาว ເຊື້ອ (เซื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦋᦲᧉ (เชี้), ภาษาไทดำ ꪹꪋ꫁ (เจ้̱), ภาษาไทใหญ่ ၸိူဝ်ႉ (เจิ๎ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cwex (เชื้อ, “บรรพบุรุษ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เชื้อ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chʉ́ʉa |
ราชบัณฑิตยสภา | chuea | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰɯa̯˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
เชื้อ
- สิ่งที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดสิ่งอื่น ๆ ที่มีลักษณะทำนองเดียวกัน
- เชื้อไฟ
- เชื้อเหล้า
- ผู้ที่สืบวงศ์วานว่านเครือเผ่าพันธุ์ต่อ ๆ กันมา
- มีเชื้อจีน
- มีเชื้อแขก
คำลักษณนาม[แก้ไข]
เชื้อ
คำกริยา[แก้ไข]
เชื้อ
- เชิญ, มักใช้เข้าคู่กับคำ เชิญ เป็น เชื้อเชิญ
- สาวใช้เชื้อชูไป(ม. คำหลวง ทศพร)
- ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่งที่มักใช้เนื่องในการอธิษฐาน
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕɯaː˦˥/
คำนาม[แก้ไข]
เชื้อ
- อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เชอิ้อ)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯa̯
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำลักษณนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter