เวท

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• เพท

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वेद (เวท) หรือภาษาบาลี เวท

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เวด	[เสียงสมาส] เว-ทะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wêet	wee-tá-
	ราชบัณฑิตยสภา	wet	we-tha-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/weːt̚˥˩/(สัมผัส)	/weː˧.tʰa˦˥./
คำพ้องเสียง แก้ไข		เวช เวฐน์ เวตน์ เวตร เวทย์ เวธ เวศม์ เวศย์ เวสน์ เวสม์

คำนาม

เวท

1. (ภาษาหนังสือ) (พระ~) ความรู้
2. (ภาษาหนังสือ) (พระ~) ความรู้ทางศาสนา
3. ถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์ที่ผูกขึ้นเป็นมนต์หรือคาถาอาคม เมื่อนำมาเสกเป่าหรือบริกรรมตามลัทธิวิธีที่มีกำหนดไว้ สามารถให้ร้ายหรือดี หรือป้องกันอันตรายต่าง ๆ ตามคติไสยศาสตร์ได้

   ร่ายเวท

การใช้

บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ มนตร์ เป็น เวทมนตร์

คำวิสามานยนาม

เวท

1. (ศาสนาฮินดู) (พระ~) ชื่อคัมภีร์ภาษาสันสกฤตโบราณซึ่งเป็นพื้นฐานของศาสนาพราหมณ์ยุคแรก มี 4 คัมภีร์ ได้แก่ ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท อถรรพเวท/อาถรรพเวท