โขก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง koek (ขก, “โขก, ตี”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | โขก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kòok |
| ราชบัณฑิตยสภา | khok | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰoːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]โขก (คำอาการนาม การโขก)
- คว่ำภาชนะเป็นต้นแล้วเคาะลงที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง
- กิริยาที่คว่ำหน้าลงแล้วเอาหน้าผากกระแทกพื้นเป็นต้น
- เอาหน้าผากโขกพื้น
- ด่า, ว่า
- เธอเป็นลูกน้อง ไม่ใช่ทาสเขา ทำไมจึงยอมให้เขาโขกเอาอย่างนั้น
- ขายราคาแพงกว่าปรกติมาก
- เห็นว่าเขาอยากได้ พ่อค้าเลยโขกราคาเสียแพงลิ่ว
- ใช้หัวกระแทกลูกบอลลง
- ศูนย์หน้าโขกลูกบอลเข้าประตูไป
- เหมือนราวกับเคาะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน
- พ่อลูกคู่นี้นิสัยโขกกันออกมาเลย
อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 26.