หลัง
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺลัง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lǎng |
| ราชบัณฑิตยสภา | lang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /laŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩖᩢᨦ (หลัง), ภาษาลาว ຫຼັງ (หลัง), ภาษาไทลื้อ ᦜᧂ (หฺลัง), ภาษาไทดำ ꪨꪰꪉ (หฺลัง), ภาษาไทใหญ่ လင် (ลัง), ภาษาอ่ายตน လင် (ลง์), ภาษาอาหม 𑜎𑜂𑜫 (ลง์), ภาษาปู้อี langl, ภาษาจ้วง laeng
คำนาม
[แก้ไข]หลัง
- ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหน้าอก
- ด้านที่อยู่ตรงข้ามกับด้านหน้าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
- ส่วนเบื้องบน
- หลังมือ
- หลังเท้า
คำบุพบท
[แก้ไข]หลัง
- อยู่ตรงข้ามกับข้างหน้า
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]หลัง
คำลักษณนาม
[แก้ไข]หลัง
คำตรงข้าม
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]หลัง
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำบุพบทภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- th:กายวิภาคศาสตร์