เชื้อ

ดูเพิ่ม: เชอ และ เชื่อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เชอิ้อ), ภาษาลาว ເຊື້ອ (เซื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦋᦲᧉ (เชี้), ภาษาไทดำ ꪹꪋ꫁ (เจ้̱), ภาษาไทใหญ่ ၸိူဝ်ႉ (เจิ๎ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cwex (เชื้อ, “บรรพบุรุษ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เชื้อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chʉ́ʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	chuea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰɯa̯˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

เชื้อ

1. สิ่งที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดสิ่งอื่น ๆ ที่มีลักษณะทำนองเดียวกัน

   เชื้อไฟ

   เชื้อเหล้า

2. ผู้ที่สืบวงศ์วานว่านเครือเผ่าพันธุ์ต่อ ๆ กันมา

   มีเชื้อจีน

   มีเชื้อแขก

คำลักษณนาม

เชื้อ

1. (ล้าสมัย) อย่าง

   3 เชื้อ

   3 อย่าง

คำกริยา

เชื้อ

1. เชิญ, มักใช้เข้าคู่กับคำ เชิญ เป็น เชื้อเชิญ

   สาวใช้เชื้อชูไป

   (ม. คำหลวง ทศพร)

2. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่งที่มักใช้เนื่องในการอธิษฐาน

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕɯaː˦˥/

คำนาม

เชื้อ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เชอิ้อ)