ข้ามไปเนื้อหา

ซ้อน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ซ่อน

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨪᩬ᩶ᩁ (ซอ้ร), ลาว ຊ້ອນ (ซ้อน), ไทใหญ่ သွၼ်ႉ (ส๎อ̂น), จ้วง sonx

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ซ้อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsɔ́ɔn
ราชบัณฑิตยสภาson
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɔːn˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ซ้อน (คำอาการนาม การซ้อน)

  1. วางทับกัน
    เอาจานซ้อนกัน
    เอาหนังสือซ้อนสมุด
  2. เรียงแทรกเสริมกัน
    ฟันซ้อน
    มะลิซ้อน
  3. ซ้ำ ๆ กัน
    ถูกชก 2 ทีซ้อน
    เสียงปืนดัง 3 นัดซ้อน
  4. ว่ากันคนละทีในเชิงแข่งขัน
    เทศน์ซ้อน

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

ซ้อน (คำอาการนาม ความซ้อน)

  1. มีหรือทำอย่างเดียวกันกับที่มีหรือทำอยู่แล้ว
    เขามีประชุมซ้อน
  2. ลักษณะที่จอดรถหรือเรือเรียงขนานกับอีกคันหนึ่งหรือลำหนึ่งที่จอดอยู่แล้ว เรียกว่า จอดรถหรือเรือซ้อนกัน
  3. ลักษณะที่จอดรถขวางรถที่จอดเป็นระเบียบอยู่แล้วเป็นการกีดขวางทางจราจร เรียกว่า จอดรถซ้อนคัน