ฎีกา

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาบาลี ฏีกา, จากภาษาเขมร ដីកា (ฎีกา)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดี-กา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dii-gaa
	ราชบัณฑิตยสภา	di-ka
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/diː˧.kaː˧/(ส)

คำนาม

ฎีกา

1. คำอธิบายขยายความ

   ฎีกาพาหุง

2. ชื่อคัมภีร์หนังสือที่แก้หรืออธิบายคัมภีร์อรรถกถา
3. หนังสือที่เขียนนิมนต์พระสงฆ์
4. ใบแจ้งการขอเบิกเงินจากคลัง
5. ใบบอกบุญเรี่ยไร
6. (กฎหมาย) คำร้องทุกข์ที่ราษฎรทูลเกล้าฯ ถวายต่อพระมหากษัตริย์
7. (กฎหมาย) ชื่อศาลยุติธรรมสูงสุดของประเทศไทย ซึ่งเรียกว่า ศาลฎีกา
8. (กฎหมาย) การคัดค้านคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลชั้นต้นหรือศาลอุทธรณ์ เพื่อเสนอให้ศาลฎีกาพิจารณาพิพากษาหรือวินิจฉัยชี้ขาด
9. (โบราณ) ใบเรียกเก็บเงิน

คำกริยา

ฎีกา

1. (ภาษาปาก) ยื่นคำร้องขอหรือคำคัดค้านต่อศาลฎีกา

   คดีนี้จะฎีกาหรือไม่