ฎีกา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ฏีกา, จากภาษาเขมร ដីកា (ฎีกา)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ดี-กา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dii-gaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | di-ka | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /diː˧.kaː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ฎีกา
- คำอธิบายขยายความ
- ฎีกาพาหุง
- ชื่อคัมภีร์หนังสือที่แก้หรืออธิบายคัมภีร์อรรถกถา
- หนังสือที่เขียนนิมนต์พระสงฆ์
- ใบแจ้งการขอเบิกเงินจากคลัง
- ใบบอกบุญเรี่ยไร
- (กฎหมาย) คำร้องทุกข์ที่ราษฎรทูลเกล้าฯ ถวายต่อพระมหากษัตริย์
- (กฎหมาย) ชื่อศาลยุติธรรมสูงสุดของประเทศไทย ซึ่งเรียกว่า ศาลฎีกา
- (กฎหมาย) การคัดค้านคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลชั้นต้นหรือศาลอุทธรณ์ เพื่อเสนอให้ศาลฎีกาพิจารณาพิพากษาหรือวินิจฉัยชี้ขาด
- (โบราณ) ใบเรียกเก็บเงิน
คำกริยา[แก้ไข]
ฎีกา
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมร
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ฎ
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:กฎหมาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก