ลื้อ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ภาษาไทลื้อ)
ดูเพิ่ม: ลอ, ลือ, ลื่อ, ลฺือ, ล่อ, และ ล้อ

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ลื้อ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlʉ́ʉ
ราชบัณฑิตยสภาlue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/lɯː˦˥/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

จากภาษาไทลื้อ ᦟᦹᧉ (ลื้); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລື້ (ลื้), ภาษาคำเมือง ᩃᩨ᩶ (ลื้), ภาษาเขิน ᩃᩨ᩶ (ลื้), ภาษาไทใหญ่ လိုဝ်ႉ (ลึ๎ว)

คำวิสามานยนาม[แก้ไข]

ลื้อ

  1. (คนไท~), (ชาวไท~) กลุ่มชาติพันธุ์พวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา
  2. (ภาษาไท~) ภาษาที่คนเหล่านี้พูด

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (le2)

คำสรรพนาม[แก้ไข]

ลื้อ

  1. (ภาษาปาก) คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ลื้อ

  1. รูปที่สะกดผิดของ รื้อ