รอก

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาจีนเก่า 轆 (OC *roːɡ, “รอก”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร រ៉ក (ร̎ก), ภาษามอญ ရံက် (รํก์), ภาษาเวียดนาม *rọc (*ส็่อก) (ในคำ ròng rọc (ส็่อง ส็่อก))，ภาษาจ้วง loek（ลก）

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		รอก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rɔ̂ɔk
	ราชบัณฑิตยสภา	rok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rɔːk̚˥˩/(ส)

คำนาม

รอก

1. เครื่องผ่อนแรงลักษณะคล้ายล้อ มีแกนหมุนรอบตัวได้ ขอบเป็นร่องเพื่อให้เชือก หรือลวดหมุนตามได้สะดวก ใช้ยก ลาก หรือดึงของหนักให้เบาแรงและเร็วขึ้น