สะเออะ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-เออะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-ə̀
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-oe
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.ʔɤʔ˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

สะเออะ (คำอาการนาม การสะเออะ หรือ ความสะเออะ)

1. (ภาษาปาก) เสนอหน้าเข้าไปในสถานที่ที่ไม่สมควรเช่นในที่รโหฐานเมื่อไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง, เจ๋อ

   สะเออะไปนั่งเก้าอี้ประธาน

2. (ภาษาปาก) เสนอหน้าพูดเป็นต้นโดยไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง

   นายยังไม่ทันถาม ก็สะเออะรายงาน

รากศัพท์ 2

คำนาม

สะเออะ

1. เรียกน้ำที่ได้จากเนื้อสัตว์สดเช่นกุ้ง เนื้อที่คั้นกับน้ำมะนาว ตั้งไฟให้สุก ใช้ปรุงรส ว่า น้ำสะเออะ