เมี่ยง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾ᩠ᨿ᩶ᨦ (หมย้ง), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨾ᩠ᨿ᩶ᨦ (หมย้ง), ภาษาลาว ໝ້ຽງ (หม้ย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦖᧂᧉ (เหฺม้ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เมี่ยง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mîiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | miang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mia̯ŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เมี่ยง
- ชื่อต้นไม้ขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze var. assamica (Mast.) Kitam ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามเขาในภาคเหนือเขตร้อน ใบนำมาหมักใช้เคี้ยวหรืออม
- ของกินเล่นที่ใช้ใบไม้บางชนิด เช่น ใบชาหมัก ใบชะพลู ใบทองหลาง ห่อเครื่อง มีถั่วลิสง มะพร้าว กุ้งแห้ง หัวหอม ขิง เป็นต้น มีหลายชนิด เรียกชื่อต่าง ๆ กัน
- เมี่ยงคำ
- เมี่ยงลาว
- เมี่ยงส้ม
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /miaŋ˦˦ʔ/
คำนาม[แก้ไข]
เมี่ยง
- อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨾ᩠ᨿ᩶ᨦ (หมย้ง)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯ŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter