ชา

ดูเพิ่ม: ชำ, ช้า, และ ช้ำ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chaa
	ราชบัณฑิตยสภา	cha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaː˧/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1

ชา (1)

ชาใบมันหรือชาปัตตาเวีย (4)

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɟaːᴬ, จากจีนยุคกลาง 茶 (MC drae); ร่วมเชื้อสายกับจ้วง caz, จ้วงแบบจั่วเจียง chaz

คำนาม

ชา

1. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก เมี่ยง
2. ใบไม้หรือดอกไม้แห้งที่ใช้ชงน้ำเป็นเครื่องดื่ม

   ชาดอกคำฝอย

   ชาใบหม่อน

   ชาตะไคร้

3. (น้ำ~) เครื่องดื่มที่ชงจากใบชา ใบไม้ ดอกไม้ ดังกล่าว
4. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในหลายวงศ์ ใบเล็ก ที่ใช้เป็นปลูกรั้ว เช่น ชาข่อย (Acalypha siamensis Oliv. ex Gage) ในวงศ์ Euphorbiaceae, ที่นิยมปลูกเป็นไม้ดัด คือ ชาฮกเกี้ยน [Carmona retusa (Vahl) Masam.] ในวงศ์ Boraginaceae และชาใบมัน (Malpighia coccigera L.) ในวงศ์ Malpighiaceae, ชาปัตตาเวีย ก็เรียก
5. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) เหล้า

ลูกคำ

คำเกี่ยวข้อง

• ชาขาว
• ชาเขียว
• ชาไข่มุก
• ชาดำ
• ชาดำเย็น

| |

• ชาแดง
• ชามะนาว
• ชาเย็น
• ชาสีน้ำเงิน
• ชาเหลือง

คำแปลภาษาอื่น

เครื่องดื่มน้ำชา

• กรีก: τσάι (el) ก. (tsái)
• กรีนแลนด์: tii
• กาตาลา: te (ca) ช.
• กาลิเซีย: té (gl) ช.
• เกาหลี: 차 (ko) (cha)
• คีร์กีซ: чай (ky) (çay)
• จอร์เจีย: ჩაი (ชาอี)
• จีน:*: จีนกลาง: 茶 (zh) (chá)
• ซูก: tī
• ญี่ปุ่น: 茶 (ja) (ちゃ, cha)
• ดัตช์: thee (nl) ช.
• เดนมาร์ก: te (da) ร.
• ตุรกี: çay (tr)
• เตตุน: xá
• เติร์กเมน: çaý
• ทาจิก: чой (tg) (čoy)
• ทิเบต: ཇ (ช)
• ไทใหญ่: ၼဵင်ႈ (shn) (เน้ง), ၼမ်ႉၼဵင်ႈ (shn) (นั๎มเน้ง)
• เปอร์เซีย: چای (fa) (čây)
• โปรตุเกส: chá (pt) ช.
• ฝรั่งเศส: thé (fr) ช. (เต)
• พม่า: လက်ဖက်ရည် (my) (ลก์ผก์รญ์)
• ปีเยมอนเต: té ช.
• ฟินแลนด์: tee (fi)
• มาราเนา: sa
• มาเลเซีย: teh, ca (ms)
• มาวรี: tī
• แมนจู: ᠴᠠᡳ (cai)
• เยอรมัน: Tee (de) ช.
• ละติน: thea ญ.
• ลักเซมเบิร์ก: Téi ช.
• ลาว: ຊາ (lo) (ซา)
• สเปน: té (es) ช.
• สวาฮีลี: chai (sw) กลุ่ม 9
• สวีเดน: te (sv) ก.
• อังกฤษ: tea (en) (ที)
• อัสตูเรียส: té (ast) ช.
• อาร์มีเนีย: թեյ (hy) (เท็ย)
• อาหรับ: شَاي (ar) ช. (ชาย)
• อิตาลี: tè (it) ช.
• อินุกติตุต: ᑏ
• อุซเบก: choy (uz)
• อุตซิตา: tè (oc) ช.
• อุยกูร์: چاي (ug) (ชาย)
• เอสโตเนีย: tee (et)
• แอฟริคานส์: tee (af)
• ฮังการี: tea (hu)
• ฮุนสริก: Scha ช.

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

ชา (คำอาการนาม ความชา)

1. อาการที่รู้สึกน้อยกว่าปรกติ เนื่องจากเส้นประสาทรับความรู้สึกถูกกด ถูกตัดขาด หรือถูกสารพิษ

   มือชา

   เท้าชา

2. (โบราณ) เรียกปลาที่จวนจะตายอยู่แล้วว่า ปลาชา

รากศัพท์ 3

คำนาม

ชา

1. (โบราณ) เรียกร้านหรือเรือที่ขายเครื่องหอมต่าง ๆ มีแป้งและน้ำหอมเป็นต้น

รากศัพท์ 4

ยืมมาจากเขมร ជា (ชา, “เป็น; สบาย, ไม่ป่วยไข้”) [เจีย]

คำกริยา

ชา (คำอาการนาม การชา)

1. (โบราณ, ร้อยกรอง) เป็น, ให้เป็น

   มนตร์ชากรุงชนะ

   (คำฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. 2467)

2. สบาย, ดี

   ลือชา

รากศัพท์ 5

คำกริยา

ชา

1. (โบราณ) หมายไว้, กำหนดไว้, ใช้ประกอบกับคำ กฎ เป็น กำหนดกฎชา

   เอามีดสับชาไว้ที่ประมาณส่วนกลางลำอ้อยในการเล่นค่องอ้อย

2. (โบราณ) สังกัด

   แบ่งปันแผนกหมู่ชา

   (พระอัยการบานแพนก)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

จากลาว ຊາ (ซา, “เอาใจใส่, ว่ากล่าว, บอกสอน, กำกับ”)

คำกริยา

ชา (คำอาการนาม การชา) (ซา)

1. เอาใจใส่, ถือสา มักใช้ในความปฏิเสธ

   อย่าถือคนบ้า อย่าซาคนเมา

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๗ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 372.