โคจร

ภาษาไทย

รากศัพท์

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาเขมรกลาง គោចរ (โคจร), จากภาษาสันสกฤต गोचर (โคจร, “ทุ่งเลี้ยงวัว (ที่เที่ยวไปของวัว); ระยะ”) หรือภาษาบาลี โคจร (“idem”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โค-จอน	[เสียงสมาส] โค-จะ-ระ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	koo-jɔɔn	koo-jà-rá-
	ราชบัณฑิตยสภา	kho-chon	kho-cha-ra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰoː˧.t͡ɕɔːn˧/(สัมผัส)	/kʰoː˧.t͡ɕa˨˩.ra˦˥./

คำนาม

โคจร

1. (ศาสนาพุทธ) อารมณ์

   มีพุทธานุสติเป็นโคจร

คำกริยา

โคจร (คำอาการนาม การโคจร)

1. (ดาราศาสตร์) เดินไปตามวิถี, คำนี้โดยมากใช้แก่ดาวนพเคราะห์, เมื่อว่าเฉพาะทางที่พระอาทิตย์โคจร มีจุดสุดอยู่ 6 แห่งที่อยู่ตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ คือ ครีษมายัน กับ เหมายัน คู่หนึ่ง, วสันตวิษุวัต กับ ศารทวิษุวัต คู่หนึ่ง, พสุสงกรานต์ 2 แห่ง คู่หนึ่ง

   ดวงอาทิตย์โคจร

   ดวงจันทร์โคจรรอบโลก

2. เที่ยว

   โคจรมาพบกัน

ลูกคำ

• โคจรคาม
• โคจรวิสัย
• พนโคจร
• วงโคจร
• อโคจร
• อินทรียโคจร