วอก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาเขมร វក (วก, “ปีวอก”) [วอก]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | วอก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wɔ̂ɔk |
| ราชบัณฑิตยสภา | wok | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wɔːk̚˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]วอก
- (โหราศาสตร์) ชื่อปีที่ 9 ของรอบปีนักษัตร มีลิงเป็นเครื่องหมาย
- (ภาษาปาก) ลิง
- ซนเป็นอ้ายวอก
- (ภาษาปาก) เรียกหน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไปว่า หน้าวอก
ดูเพิ่ม
[แก้ไข](ปีนักษัตร) (ปี~, ~ศก) ชวด, ฉลู, ขาล, เถาะ, มะโรง, มะเส็ง, มะเมีย, มะแม, วอก, ระกา, จอ, กุน (หมวดหมู่: th:ปีนักษัตร)